Miejsce i rola słowa Bożego

Słyszeliśmy przed chwilą słowa św. Pawła, że wiara rodzi się z tego, co się słyszy, tym zaś co się słyszy, jest słowo Chrystusa (Rz 10,17). Sakrament chrztu domaga się wiary. Stąd w liturgii chrzcielnej bardzo ważne miejsce zajmuje słowo Boże. Dzisiaj to słowo jest skierowane przede wszystkim do was, drodzy rodzice i chrzestni. We Wprowadzeniu teologiczno-pastoralnym do obrzędów chrztu świętego wyraźnie czytamy, że: liturgia słowa Bożego zmierza do tego, aby przed udzieleniem sakramentu ożywić wiarę rodziców, chrzestnych i wszystkich obecnych.

Słowo Boże jest żywe

Dzisiejsza uroczystość udzielenia sakramentu chrztu stwarza doskonałą okazję, aby zastanowić się nad miejscem i rolą słowa Bożego w naszym życiu. Chrześcijanie od początku, podczas wszystkich celebracji liturgicznych, czytali i słuchali słowa Bożego. Mieli świadomość, że przemawia do nich sam Jezus Chrystus. Pątniczka Egeria, żyjąca w IV wieku, w swoim Pamiętniku opisuje własne przeżycia z pielgrzymki z Europy do Ziemi Świętej. Pisząc o liturgii Wielkiego Piątku, wspomina, że w godzinach popołudniowych chrześcijanie gromadzili się, aby słuchać opisu męki Jezusa. Wszyscy wierni głośno płakali i lamentowali, ponieważ wierzyli, że to słowo staje się dla nich żywe i aktualne. Kilkanaście wieków później, soborowa konstytucja o liturgii potwierdzi jednoznacznie wiarę Kościoła mówiąc: Kiedy w Kościele czyta się Pismo święte, sam Chrystus przemawia do swojego ludu (KL 7).

Chrystus działa przez słowo Boże

Dzięki temu, że głoszone podczas liturgii słowo Boże aktualizuje się i uobecnia, buduje i ożywia naszą wiarę. Jest ono miejscem naszego spotkania z Jezusem Chrystusem. Poprzez swoje słowo Chrystus nadal uzdrawia, odpuszcza grzechy, przywraca wolność, wypędza złe duchy i przede wszystkim głosi Dobrą Nowinę o zbawieniu. Słowo Chrystusa objawia prawdziwe oblicze Boga i Jego miłość do człowieka. Dzięki działaniu Ducha Świętego, to słowo nieustannie stwarza i zbawia. Dlatego można powiedzieć, że żywe jest słowo Boże i skuteczne (Hbr 4,12) oraz władne zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi (Dz 20,32; por. 1 Tes 2,13).