Działalność patriotyczna i wychowawcza Urszuli Ledóchowskiej cz. 3 Drukuj
Wpisany przez Gość   
sobota, 11 października 2014 18:47

Do nauczania wprowadziła elementy patriotycznego wychowania w formie pogadanek, akademii, różnych uroczystości patriotycznych, apelów, wycieczek, żywych obrazów czy przedstawień teatralnych. Matka Urszula utrzymywała kontakt z wybitnymi pedagogami jak Ellen Key, Marią Montessori - włoską lekarką i pionierką nowej szkoły pedagogicznej, Januszem Korczakiem, Marią Grzegorzewską i Haliną Radlińską. Co warto podkreślić, nie stroniła od kontaktu z Marią Montessori, której poglądy o samodzielnym wychowywaniu się dziecka spotkały się z potępieniem Kościoła. Matka Urszula widziała w Marii dobrą katoliczkę, mimo niezgodnych z katolickim wychowaniem poglądów. W momencie wybuchu I wojny światowej Siostra Urszula musiała opuścić zarówno Rosję jak i Finlandię, gdyż posiadała paszport austriacki ( matka była Austriaczką) a znalazła się na terytorium wrogów. Drugą przyczyną emigracji były prześladowania Kościoła Katolickiego w Rosji w latach 1911-1914. Zadecydowała, że uda się do Szwecji, co zaowocowało pracą na tle patriotycznym. Skandynawia stała się równocześnie polem pracy na tle edukacyjny, gdzie siostra Urszula realizowała swoją pasję wychowawczą i edukacyjną. W Sztokholmie siostra Urszula przebywała w latach 1914-1915. Na początku swego wygnania obecność w Szwecji była bardzo uciążliwa, a zwłaszcza w pierwszym etapie pobytu w protestanckim kraju siostra czuła się samotna. Przez długi czas nie miała zajęcia, szukała kontaktu z katolikami. Dopiero poparcie udzielone dla Komitetu Pomocy dla Ofiar Wojny w Polsce założonego przez Henryka Sienkiewicza w Vevey, siostra Ledóchowska jako świecka osoba rozpoczęła swoje tournee po Szwecji a następnie po Norwegii i Danii. Matka Urszula nie tylko zbierała pieniądze na rzecz Komitetu, ale często w swych referatach chciała przedstawić świetną historię Narodu Polskiego, przybliżyć jego bogatą kulturę, zaakcentować, że Polska to kraj o wielkich tradycjach i w pełni zasługuje na niepodległość. Referaty traktowała jako przemówienia, gdyż zawsze twierdziła, że czytanie z kartki nie jest efektywne i nie robi dobrego wrażenia na słuchaczach. 12 kwietnia 1915 roku Ledóchowska wygłosiła referat na konferencję w Szwedzkiej Akademii Nauk w języku francuskim, 14 kwietnia w budynku Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej w języku niemieckim. W gazetach pojawiły się artykuły dotyczące tych wystąpień polskiej hrabiny. Na zebraniach obecna była cała świta, również konferencje zaszczycił Książe Karol syn Gustawa V króla Szwecji. Konferencje te spotkały się z bardzo dobrym przyjęciem publiczności, w gazetach pojawiały się pochlebne artykuły. Kolejne odczyty miały miejsce 10 V w Uppsali wobec protestanckiego biskupa Soderblöma, w Grand Hotelu w Sztokholmie 20 V 1915 roku, na Dobelnsgatan, gdzie, co tydzień, Urszula Ledóchowska prezentowała słuchaczom wykłady z historii Polski. Urszula miała za sobą prasę skandynawską, nie odmawiała udzielania wywiadów, chętnie zgadzała się na interview, gdyż już w tedy dostrzegała wagę mediów w propagowaniu słusznych kwestii i akcji.